ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ απ’ το ΠΑΡΙΣΙ

 

ΧΡΟΝΟΣ:                                             Σεπτέμβρης, Οκτώβρης 2010

ΑΙΤΗΜΑ:                                             Απόσυρση νομοσχεδίου, για τα όρια συνταξιοδότησης (από 60 έτη στα 62 στην πρόωρη και από 65 στα 67 στην πλήρη σύνταξη)

ΑΙΤΙΑ:                                                    Η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους που ήδη έχει δρομολογηθεί σ΄ όλη την Ευρώπη, ανατρέποντας τις κατακτήσεις μιας μεγάλης περιόδου οικονομικής ανάπτυξης.   

ΑΠΕΡΓΟΙ:                                                Πάνω από 3.000.000

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:                               Γενικές απεργίες, απεργίες διαρκείας, κυλιόμενες απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις (μαζικότατες), μπλόκα. Συγκεντροποίηση δράσεων, διασυνδικαλιστικό συντονιστικό. Πανεθνικές κινητοποιήσεις. Ένα κίνημα πολύμορφο και μαζικό με τάσεις υπέρβασης των εργατικών συνδικάτων (ελπιδοφόρο).

ΣΥΜΠΡΑΞΗ:                                        Μαθητές (κυρίως) και φοιτητές. Κίνητρο: ο φόβος για το αβέβαιο εργασιακό μέλλον. Φαίνεται σουρεαλιστική η σύμπραξη των νέων με το αίτημα για διατήρηση των ορίων συνταξιοδότησης. Είναι απόλυτα λογική: όσο αργεί η συνταξιοδότηση των μεγαλυτέρων τόσο καθυστερεί η ένταξη τους στον εργασιακό βίο.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:                               Από το 70% της κοινωνίας.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ:                                       Κρατική τρομοκρατία εξελιγμένη. Απειλές στους απεργούς με φυλακίσεις 5 ετών, διαγραφές μαθητών και φοιτητών από σχολεία και πανεπιστήμια. Τριετείς φυλακίσεις και πρόστιμα 45000 ευρώ σε όσους συλλαμβάνονται σε βίαια επεισόδια.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ:                                      Παρότι τίθεται θέμα πολιτικής νομιμοποίησης, λόγω του τεράστιου χάσματος Κυβέρνησης – Κοινωνίας, χρησιμοποιούνται συνοπτικές διαδικασίες και το νομοσχέδιο ψηφίζεται. Το κίνημα υποχωρεί και ζητεί τη μη επικύρωση του νόμου. Το Σάββατο 6 Νοέμβρη πραγματοποιείται η τελευταία (;) πανεθνική κινητοποίηση.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:                                          Δυστυχώς τα μέτρα περνάν. Παρόλη τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων. Το ατελέσφορο αυτών των αγώνων προβληματίζει. Οι γενικοί συσχετισμοί δεν υπολογίζονται πλέον σε εθνικό επίπεδο. Υπάρχει μία νέα διεθνής πραγματικότητα. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση έχει αρχίσει και μορφοποιείται σε πολιτική παγκοσμιοποίηση.

                                                               Η επιχειρούμενη απαλλοτρίωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων είναι το αποτέλεσμα πολιτικών ευθυγράμμισης  που επιβάλλονται στα Εθνικά κράτη από υπερεθνικούς μηχανισμούς διακυβέρνησης (ΔΝΤ, Ε.Ε. κλ.π). Ένα μεμονωμένο εθνικό κίνημα με ότι όρους και να διαθέτει (ακόμη και το γαλλικό) δεν μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά (πολύ περισσότερο να τεθεί αντιμέτωπο) με τα παγκόσμια κέντρα ισχύος. Σ’ αυτή τη νέα εποχή των διεθνών καταναγκασμών, μόνο ένας πανευρωπαϊκά συντονισμένος αγώνας με κεντρικά διατυπωμένα αιτήματα, μια νέα διεθνοποιημένη δράση,  θα μπορούσε να αντισταθμίσει τα πράγματα. Κατακερματισμένες δυνάμεις μέσα στα εθνικά όρια, υπό την ηγεμονία κομμάτων και συνδικάτων με την κουλτούρα του προηγούμενου αιώνα είναι καταδικασμένες.

Υ.Γ. (1)                                                  Ήδη τα όργανα της Ε.Ε. έχουν εγκρίνει τις κατευθυντήριες γραμμές ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων όπου  προβλέπονται η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη και σταδιακά στα 70. Η λεγόμενη “Πράσινη Βίβλος για επαρκή και βιώσιμα συνταξιοδοτικά συστήματα” τέθηκε σε διαβούλευση ως τις 15 Νοεμβρίου. Μετά θα λάβει τη μορφή οδηγίας προκείμενου να καταστεί υποχρεωτικά εφαρμόσιμη από τα κράτη-μέλη.

Υ.Γ.(2)                                                   Η νέα αναγκαιότητα διεθνοποιημένης δράσης του κινήματος μπορεί σήμερα να είναι επιζητούμενη, όμως σε λίγα χρόνια θα θεωρείται αυτονόητη.

                                                     Θ.Τ.